Κυρίαρχη η παρουσία τους αυτόν τον καιρό.
Αναγεννιούνται με δριμύτητα και ...βασανίζουν πολλούς με την πανέμορφη κατά τα άλλα κατακίτρινη γύρη τους που τρυπώνει παντού.
Αϊθαλή και ρητινοφόρα μέλη μιας τεράστιας οικογένειας. Των πευκοειδών.
Απλές κουκουναριές, θάμνοι, θεόρατες πεύκες, θαλασσινές, δασικές, λευκόδερμες ....ουκ έστι τελειωμός:
Κι αν μετρούσα τ' άστρα ....να νιώσω λίγο σαν τον Μέλιο;
Γενναιόδωρο δέντρο.
Χαλαρωτικές και αναζωογονιτικές βολτίτσες στα πευκοδάση, σκιά στα παραθαλάσσια απομονωμένα μέρη, εκεί που θέλουμε να κάνουμε τους καμπόσους στον Ήλιο, τσάϊ, κουκουναρόσπορους, αιθέριο έλαιο....
Αντισηπτικό, αναλγητικό ( ιδιαίτερα για τα πονίδια του χειμώνα), διουρητικό, αντιβακτηριακό
Κι οι ψείρες στην θέα του όπου φύγει φύγει...
Φωτογραφία, Δια χειρός Μενέλαου Σαββάκη (και κυρίου Επιθεωρητή επιβλέποντος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου