Έρωντας

Origanum dictamnus L.

Χνουδωτό, στρογγυλό, θαυματουργό, προτιμά να κρύβει την ομορφιά του σε απόκρυμνες πλαγιές του Ψηλορείτη.

Επουλωτικό των πληγών

Αντισηπτικό, τονωτικό, και καταπραϋντικό των πονοκεφάλων κάθε αιτίας....


Δισοκουρίδης, Ιποκκράτης, Θεόφραστος το εξύμνησαν στα κιτάπια της Ιστορίας, σαν Πανάκεια.

Ακριβώς σαν τον Έρωντα.


Ε (Πετροσκαλισμένο)

Πάμε "Εν Οίκω"

Με βαπόρια, με τα πόδια, με ποδήλατα...

Να δούμε μερακλίδικες ομορφιές, να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν όσοι γνωρίζουν αυτό το "κάτι" παραπάνω από εμάς γιατί το έψαξαν.

Να θαυμάσουμε, να δούμε κάτι άλλο βρε αδελφέ!

Κι επειδή αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θυμώνει και πέφτει και σε πλακώνει πρωϊ πρωϊ με τη δροσούλα ο Μενάλαος Σαββάκης θα μιλήσει για τα Αιθέρια.

Όσοι δεν παρευρεθούν το μόνο σίγουρο είναι πως θα χάσουν την απόλαυση ενός εξαιρετικού ομιλητή.
Θα τολμούσα να πω ένα ρήτορα των Αιθερίων!

Στην απογευματινή καλοκαιρινή ραστώνη θα απολαύσουμε και την Καλλιόπη Σαββάκη να μας εξιστορεί όσα πραγματικά δεν γνωρίζουμε για την μαστίχα. Και το βέβαιο είναι πως δεν γνωρίζουμε πολλά.

Θα μιλήσουν και πολλοί άλλοι αξιόλογοι κι αξιοπρόσεχτοι.

Εγώ είμαι από τους χαμένους όλης αυτής της γιορτής.


Δια χειρός Ε

Αιθέριες Συνευρέσεις

Ενίοτε, δυνατά κι ανεξιχνίαστα ρεύματα ωθούν τους ανέμους σε αιθέριες συν κρούσεις, αναπόφευκτες.

Συμβαίνει συχνά.

Άνεμοι  μπολιασμένοι με άρωμα μαστίχας , λεβάντας και φασκόμηλου.






E

Τα εν Οίκω μη εν Δήμω

Εκτός κι αν πρόκειται για το "Εν Οίκω" .

Τη μεγάλη γιορτή των μερακλήδων στο Πάρκο Γεωργιάδη στο Ηράκλειο.

Θα είναι εκεί καλλιεργητές, χειροτέχνες,  μουσικοί, κεραμίστες.

Οίνος και ρακή  θα ρέουν άπλετα.

Αιθέρια θα μας οδηγήσουν σε πρακτικές ξεχασμένες κι αρχέγονες.


Ευχόμαστε σε όλους Καλή Επιτυχία.

Ε

Ο αποστακτήρας....ασθενής

Ευχόμαστε ταχεία και πλήρη ανάρρωση.

Αμέσως μετά μια χάντρα θαλασσιά.

E

Μοναδικότητα....

Φαεινές Ιδέες

Έτσι ξαφνικά....

 απ' τη μια στιγμή στην άλλη πλημμύρισε το σπίτι άρωμα νυχτολούλουδου.
Παραμόνευε να κρυφτεί  κι η τελευταία αχτίδα ήλιου και να πέσει το σκοτάδι πριν αποφασίσει να ανοίξει την...ψυχή του.

Χρόνια το παρατηρώ και μπορώ να πω με σιγουριά πως προτιμά τις σκοτεινές ώρες να ελευθερώνει το μεθυστικό του άρωμα.

Ίσως φυλάγεται απ' το κακό το μάτι!

Ξέρεις τι είναι το κακό το μάτι; Γάϊδαρο σκάει μου λεγε η μητέρα μου.

Κάποτε το ρώτησα να μου πει γιατί σκορπά το άρωμά του τη νύχτα, και σοβαρό σοβαρό  μου είπε:

-Θυμήσου πως με λένε.
-Νυχτολούλουδο σε λένε, απάντησα.

Και κείνο χαμογέλασε και σκόρπισε ένα μεγάλο σύννεφο απ' τη μοναδική ευωδιά του.

Και μεθυσμένη απ' το άρωμα και τις αναμνήσεις μου' ρθε μια ιδέα. Ασαφής και μεγαλοπρεπής.

Αιθέριο έλαιο νυχτολούλουδο.

Πραγματικό. Μπεσσαλίδικο, όχι της αγοράς. Λίγο, έστω μια σταγόνα. Άντε τρεις.

Είναι δύσκολο μου είπαν.

Δύσκολο φάνταζε και κάποτε να φτάσουν στο φεγγάρι. Αλλά έφτασαν.

υ.γ
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ανθίζει τη νύχτα. Και δεν είναι το μόνο που δεν κατάλαβα.